Huppetee, maar gelijk met de knuppel in het hoenderhok. Want het is best spannend om zoiets te zeggen, je kunt her en der wat meewarige blikken verwachten. Of, ook leuk, beleefd vriendelijk. Proberend jou en je geloof te accepteren en jou in je waarde te laten. Ja, zegt men dan, ik kan me voorstellen dat je daar steun aan hebt. Dat kunnen ze niet. Niet-christenen hebben geen idee. En hoewel het moeilijk is in woorden te vatten wat God in mijn leven betekent, ga ik het nu toch proberen.
Zo begon het:
Anderhalf jaar geleden kwam ik tot geloof, zoals dat heet. Ik zal het maar eerlijk bekennen, het komt mij ook nog wat ongemakkelijk uit m’n mond. Wat er gebeurde was dat in een korte tijd verschillende mensen, volkomen onafhankelijk van elkaar tijdens een live of digitale ontmoeting, iets vertelden over God in hun leven. Zonder dat ik daarnaar vroeg. Toen de vierde persoon, voor mij een vreemde, al wandelend zomaar over God begon te vertellen, stond ik letterlijk stil en kreeg ik kippenvel van top tot teen. Dit is geen toeval meer, realiseerde ik mij. In de Bijbel, boek Mattheus, hoofdstuk 7, staat: Bidt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal opengedaan worden. Nou, ik had niet het gevoel dat ik klopte. Ik had meer het idee dat God op de deur ramde en ik opendeed!
Werd daarmee alles ineens leuk en licht en vrolijk en gelukkig? Helaas. Ik weet dat het bestaat. God kan wonderen verrichten en doet dat ook. Ik heb net het boek Goed genoeg gelezen, van Johan Toet. Een ex-drugscrimineel die volkomen de weg kwijt was en in het duister verkeerde. In de gevangenis kreeg hij zo’n openbaring van God die in zijn cel aanwezig was, dat hij verder niets meer nodig had. Geen therapie, geen afkickkliniek, niks. Zijn zonden zijn schoongewassen. Overigens heeft hij wel gewoon de nodige jaren in de gevangenis doorgebracht en zijn straf uitgezeten. Inmiddels woont hij met z’n vrouw in Brazilië waar hij de allerarmsten in de krottenwijken helpt. Gaaf boek, aanrader! En gratis te verkrijgen.
Leren, leren, leren
Maar goed, zo ging het bij mij dus niet. Ik was vooral in de war en wilde meer weten. Ik ben nou eenmaal iemand die graag alles wil begrijpen. Maar waar begin je? In de Bijbel kun je blijven lezen, tegelijkertijd is het ingewikkelde materie en vergeet niet… het is nogal veel!
Ik kreeg hulp. Van wat later een goede vriendin werd. Door een Alpha-cursus te volgen, nog een aanrader voor iedereen, ook als je geen christen bent. Ik ging bidden. Danken en bidden Ook dat moest ik leren. Natuurlijk ken ik het Onze Vader en ook dat kun je vanuit je hart doen en doe ik ook nog steeds. Maar ik bedoel anders bidden. Kom ik zo op terug.
Veranderingen
Gaandeweg begon ik thema’s in mijn leven te herkennen waarmee God aan de slag ging. Geld en rentmeesterschap was een grote. Lazer op, dacht ik vaak geïrriteerd als ik wéér een Bijbeltekst of online preek toegestuurd kreeg over dit thema. Maar ik leerde en luisterde en ging oefenen om op God te vertrouwen. Eigenlijk testte ik God gewoon. En hij toonde mij Zijn zegen. Het is nog steeds soms spannend, maar ik ben nooit meer tekort gekomen. Boosheid was er ook een, wauw, daar heb ik wat uren voor gebeden. Heer, haal dit duistere van mij weg! Bevrijd mij van de boosheid die mij verteert! Het was niet in een dag voorbij, maar inmiddels is er veel woede gewoonweg verdwenen. Opgelost, weg. Wat daarbij geholpen heeft is nederigheid. En nee, dat is niet iets lelijks. Het is ook niet hetzelfde als onderdanigheid. Met nederigheid bedoel ik: wie ben ik, om te oordelen hoe een ander zich moet voelen of gedragen? Wie ben ik om het beter te weten? Ik leerde dus ook loslaten. Het is niet aan mij. Ik hoef het niet te doen of op te lossen.
Een andere lastige was overgave. Ik regelde alles. Wachten tot iets vanzelf goed zou komen of zou gebeuren? Nee, dat kon ik niet. Hup, bellen! Een mailtje sturen of een berichtje! Erachteraan gaan! Oplossen! Overgave betekent loslaten. Erop vertrouwen dat gebeurt wat God allang weet. Erop vertrouwen dat God alleen wil dat het je goed gaat, dat je leven beter wordt. Weten dat je toekomst voorspoedig zal zijn. Dat is soms spannend, want ik kwam erachter dat ik een behoorlijke control freak ben. Was. Hierbij hielp het boek ‘Leven vanuit rust’ dat ik na mijn doop kreeg. Wat een inzichten, wat waardevol!
De afgelopen vijf, zes jaren van mijn leven waren moeilijk. En elke keer dacht ik: dit moet veranderen en dat moet anders en die persoon moet veranderen en dan komt het goed. Maar zo werkt het dus niet. Dankzij God ben ik veranderd. Dat inzicht was wel even schrikken, trouwens. En doordat ik veranderde, veranderen de omstandigheden ook. En gedragen mensen in mijn omgeving zich ook anders. Mijn leven is nog niet wezenlijk veranderd. Ik ben dat wel.
Blije christen
Eerlijk gezegd had ik altijd wel een latente belangstelling voor God, maar ik durfde nooit. Ik durfde de stap niet aan, bang dat ik zou worden zoals … nou ja, vul maar een willekeurige blije christen in met zo’n glimlach die je niet van het gezicht afkrijgt.
De laatste paar weken betrap ik me erop dat ik ook zo’n blije christen word. Na een lange donkere periode, keert veel zich de laatste tijd ten goede. Nog niet alles en ik ben heus nog weleens verdrietig of teleurgesteld. Maar waar ik in het afgelopen jaar een heel kort moment van geluk kon ervaren, merk ik dat deze momenten steeds vaker voorkomen en steeds langer duren. God is liefde en dat voel ik elke dag. Ik betrapte me er vorige week op dat ik na een lange tijd ziek zijn weer zin had in mijn werk en dat ik veel energie heb en me tot in m’n diepste wezen tevreden en blij voel. En dat terwijl nog niet alles is opgelost en ik nog wat bergen moet overwinnen. Mijn vriendinnengroep is behoorlijk gegroeid en waar ik zoveel alleen ben geweest, heb ik nu elke week wel twee of drie afspraken met vriendinnen, die me allemaal zo dierbaar zijn.
Boodschappen
God overspoelt je met boodschappen, maar je moet leren om ze te herkennen. Dat doe ik trouwens nog lang niet altijd. Ik hoor mensen vaak zeggen: God legt op mijn hart dat ik dit of dat moet doen of zeggen. Nou, dat herken ik niet, hoor! Een stem horen? Nog nooit. Maar ineens komt een bepaalde tekst voorbij die je raakt. Of er komt een gedachte in je hoofd waarvan je weet dat het niet de jouwe is. Overigens is dat kippenvel uit de eerste alinea, voor mij een aanraking en boodschap van God die ik na die eerste keer vaker heb ervaren.
Doordat ik een half jaar weinig heb gewerkt wegens ziekte, heb ik tijd gehad om volop in het christen zijn te duiken. Er ontstaat een honger en verlangen naar meer kennis en meer woorden van God, die moeilijk uit te leggen is. Naar de kerk saai? Heerlijk vind ik het. Aanbiddingsmuziek, bij voorkeur Engelstalig, ik draai het elke dag. En langzaam leer ik meer vertrouwen, durf ik meer achterover te leunen in mijn geloof. Hierbij hebben de video’s en boeken van Frontrunners Ministries erg geholpen. Ik heb de gave van tongentaal ontvangen, ik bid en ik dank. Oh ja, daar zou ik nog op terugkomen:
Inmiddels start ik elke dag, terwijl ik nog in bed lig, met God te danken. Dat is zó waardevol! Je realiseert je hoeveel je hebt om dankbaar voor te zijn. Een dak boven je hoofd, een goede nachtrust, dat er beneden ontbijt in de koelkast staat, dat je die dag werk te doen hebt, boodschappen kunt doen, de avond ervoor een leuk telefoongesprek had, een onverwacht gezellig praatje bij de bushalte, bedenk het maar. En bedank! Vervolgens bid ik voor een rijtje mensen en vraag ik Gods zegen voor de dag die voor me ligt en zegen over mijn werk. Voor ik aan het werk ga, neem ik sinds kort ook nog even de tijd om een stukje in de Bijbel te lezen. Wanneer ik al dit een paar dagen niet doe, voel ik me slechter, onrustig, snel afgeleid, eerder boos. Want als je weet dat God bestaat, weet je dat die andere kant ook bestaat. Maar daar kom ik een andere keer nog wel op terug.
Wat ik maar zeggen wil: niemand hoeft mij meewarig aan te kijken. Ik voel me een gezegend mens. En doordat ik van God houd, houd ik nu ook van jou. En van jou. En van jou.
